Spotkanie 2. - Jestem Oazowiczem - co to znaczy?

Cel Spotkania

Nie zrobić z tego listy zasad do realizacji tylko spotkanie dzieleniowe. Podjęcie refleksji nad jakością naszego bycia w Ruchu.

Zastanowienie się na podstawie czego opieramy własną tożsamość.

Analogia: Nasz prezent składa się z kilku części. Trzeba spróbować zrozumieć każdą nich, ich role, aby poznać to co dostaliśmy. Gdy ustaje pierwsza radość związana z faktem otrzymania czegoś pytamy: po co ten prezent?

Modlitwa

Dostosowana do możliwości grupy.

Co to znaczy być Oazowiczem? – teoria

• Wypisujemy na dużej kartce elementy życia związane z byciem Oazowiczem

Prawdopodobne odpowiedzi: Namiot spotkania, Eucharystia, Rekolekcje, Krościenko, mała grupa, ks. Blachnicki, służba parafii, charyzmat, kongregacje, Sobór Watykański II

(ważne, aby wypisać tych rzeczy możliwie wiele)

Co to znaczy być Oazowiczem? – dzielenie się życiem

Ponieważ spotkania mają charakter zieleniowy teraz i my chcemy się właśnie podzielić naszym życiem.

Animator w odpowiednim (wcześniej wybranym) miejscu rozciąga na ziemi sznurek (co najmniej 3 metry) i zaznacza na nim 3 punkty:

Odczytujemy kolejno elementy „Oazowe” (z kartki) a uczestnicy stają „na osi”. Następnie każdy odpowiada dlaczego akurat wybrał to miejsce. W czasie wypowiadania pozostali mogą zmieniać swoje miejsce.

Refleksja nad jakością własnego przeżywania Ruchu

Zastanówmy się czy czuliśmy się gorsi musząc stawać bliżej „minusa”?(indywidualnie, nie na forum)

Czasami tak po prostu jest. Ważne, aby rozróżniać rzeczy które są „fakultatywne” a które są podstawowe. Inna sprawa, że nie można prawdopodobnie uniknąć tego, że w pewnych momentach naszego życia (krótszych lub dłuższych) pewne rzeczy będą dla nas „obojętne”. Najważniejsza jest jednak nasza postawa! Czy próbujemy coś z  tym zrobić, czy staramy się wytrwać.

Hipoteza:

„Dużo gorzej gdybyśmy zamiast przyznawania się przed sobą do tego ze coś jest „na minusie” wyrzucali te rzeczy z świadomości starając się łudzić, że wszystko jest na plus”

• Czy zgadzacie się z tym zdaniem. Czy możemy wypisać „listę konsekwencji” takiego „wyrzucania”?

Tworzymy wspólnie na jakiejś kartce listę. Oto przykładowe rzeczy które mogą się na niej znaleźć:

1. Przede wszystkim eliminujemy wtedy niektóre punkty totalnie z życia które zostały stworzone dla naszego dobra

2. wyrzucenie prędzej czy później wraca (bo inni nie wyrzucili) co może prowokować życie w zakłamaniu (tak, tak…..robie Namiot Spotkania codziennie półtora godziny)

3. Bez świadomości rzeczy nad którymi musimy pracować praktycznie nie ma możliwości, abyśmy nie wpadli w Pychę

Przypowieść o słoniu i ślepcach (pochodzenie 2000 lat przed Chrystusem) która uczy nas o konsekwencjach „wybierania sobie” elementów z całości:

Trzech ślepców chciało poznać co to jest słoń. Jeden chwycił za ucho i stwierdził: „słoń jest jak liść kapusty”. Drugi objął rękami jego nogę i powiedział: „słoń jest jak pień drzewa”. Trzeci chwycił słonia za ogon i powiedział: „słoń jest jak lina”. Wtedy – jak mówi przypowieść – zaczęli się sprzeczać, i wykrzykując: „słoń jest taki to a taki”, rzucili się jedni na drugich i zaczęli się okładać pięściami.

Na czym budujemy własną tożsamość?

Zapytajmy:

• Skąd braliśmy te elementy które wypisywaliśmy na samym początku? Z Internetu? Pamiętaliśmy co mówili nasi animatorzy kiedyś? Z książek? Z doświadczenia?

Tożsamość to ważna sprawa. Powinniśmy zatem „uważać” na podstawie czego ją budujemy. Jest to moment aby się podzielić tym na ile szeroko (więc bezpiecznie) sięgamy do źródeł.

• Czy jest w nas pragnienie odkrywania kim mamy być? Czy staramy się pogłębić tą naszą tożsamość czy zakładamy „że i tak jest lepiej od pozostałych”?

• Czy zdajemy sobie sprawę, że trzeba odkrywać? Że nie wszystko jest dane na papierze. Że „nie jest stworzone do końca” i wiele rzeczy czeka na współpracę z nami?

Zastosowanie

Każdy z uczestników próbuje wyznaczyć je sobie samodzielnie.