Wprowadzenie

Gdy ponad 10 lat temu pojawił się pomysł, aby zorganizować rekolekcje tematyczne dla młodzieży z parafii nikt z nas nie miał świadomości, że rozpoczynamy w ten sposób pracę, której owocem będzie m.in. ta publikacja. Chcieliśmy po prostu zrobić coś dobrego. Z czasem zaczeliśmy sięgać do stworzonych materiałów w czasie przygotowywania spotkań w ciągu roku czy wakacji jako szukając źródła inspiracji. Niektóre z tych konspektów powędrowały w świat i są kopiowane od animatora do animatora i żyją już pewno własnym życiem. Dostawaliśmy, ku naszemu zdziwieniu, informacje od ludzi żyjących po drugiej stronie Polski na temat tego jak wyszły im spotkania oparte o nasze materiały. Pomysł, aby zebrać naszą pracę w jednym miejscu wydawał się zatem naturalny. Gdy zestawiliśmy razem wszystko co udało się odszukać w naszych archiwach podsumować mogliśmy to tylko słowami z Arki Noego: „Ocalić trzeba co najdroższe, a przecież tyle już tego jest!”

Publikujemy nasze materiały „takie jakie są”, nie ingerowaliśmy w ich merytorykę, jedynie dokonaliśmy prac redakcyjnych w celu ujednolicenia ich wyglądu. Po co je udostępniamy? Aby inspirować! Jeżeli jest w kimś pragnienie, aby wykorzystać całe konspekty lub ich część w pracy na rzecz Królestwa Bożego niech nic go nie ogranicza. Nie wyczerpuje to jednak naszej motywacji. Ta publikacja to przede wszystkim konkretne świadectwo w sprawie dobra, które miało miejsce w małej wsi Babice koło Raciborza. Setki młodych ludzi przeżyła spotkanie z Jezusem, na modlitwach byliśmy świadkami nawróceń, na spotkaniach widzieliśmy jak Bóg wychodzi naprzeciw pytaniom o sens życia. To zaskakujące jak kilka stron papieru zapisanych tuszem pomaga stworzyć przestrzeń w której Bóg pracuje z człowiekiem. Znamy to bardzo dobrze - ponad 20 razy przeżyliśmy opracowywanie nie tylko konspektów, ale całych rekolekcji „od zera”. Z obecnej perspektywy możemy powiedzieć z całą odpowiedzialnością, że czas tworzenia tych materiałów był dla nas nie mniej ważny niż same rekolekcje.

W doświadczeniu animatorstwa spotkaliśmy Chrystusa. Działo się to nie tylko w czasie spotkań grupowych, ale i wieczorami poprzedzającymi rekolekcje gdy z trudem pisaliśmy kolejne linijki tych konspektów. Niech zatem stanie się to jawne, bo „Nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli.” (Dz 4,20).

Tekst poniżej jest przejściowy i jest adresowanym wyłącznie do współtwórców książki - będzie on usunięty w wersji finalnej

Celem tego rozdziału książki nie jest chwalenie się tym co było, historyczny zapis dziejów. Chcemy podzielić się doświadczeniem i zebrać to czego nauczyliśmy się przez 10 lat - aby zainspirować. Wyobraźcie sobie sytuacje, że na stronę trafia osoba z diecezji xyz (lub w jej ręce wpada wydanie książkowe) - widzi potężny materiał, wiele spotkań, setki pytań dzieleniowych, schematy, wykresy… Ale po co to jest? Co ona może z tym zrobić? Konspekty są sercem rekolekcji od strony programowej, ale w niewielkim stopniu oddają styl i idee która nam w diakonii przyświeca.

Nie chcemy robić podsumowania tego co było - wypisywać to co nam wyszło i to co było trudne, bo to nie daje niewiele wartości komuś kto na tych rekolekcjach nie był. Koncentrujemy się na położeniu akcentów, podkreślenia pewnych przestrzeni, bo wiemy, że zawsze były niedocenione na placu boju. Taka osoba czytając to ma:

  1. Zrozumieć dlaczego dana diakonia jest ważna i jakie są jej zadania w kontekście rekolekcji (tutaj proponuje, aby ujednolicić styl i każdy tekst zacznie się od listy odpowiedzialności danej diakonii u nas)

  2. Nabrać przekonania „im się udało - czemu nam by się miało nie udać?”

  3. Zrozumieć jakie są plusy stwarzania rzeczy samemu (owoce „pozarekolekcyjne” - długofalowe!)

  4. Dostać tekst okraszony jednym pogłębionym przykładem z wybranej weekendówki (na przykładzie łatwiej pokazywać rzeczy + my mamy mniej teorii, a więcej doświadczenia więc użyjmy tego atutu).

  5. Nie odnieść wrażenia, że ma przed sobą wyczerpujący podręcznik w którym jest wszystko opisane i może jak według przepisu zrobić z tego własne rekolekcje.

  6. Zyskać większą perspektywę czym mogą być rekolekcje weekendowe

  7. Otrzymać świadectwo tego jak pewni ludzie przeżywają swoją diakonię w Ruchu.

Wszystkie punkty w tym planie są w pełni dyskutowalne!

Spis rozdziałów