Spotkanie 4. - Communio *********************** Cele spotkania + wprowadzenie dla animatora =========================================== .. important:: Na końcu konspektu znajdują się załączniki, które należy wydrukować przed spotkaniem dla każdego uczestnika! Ostatnie spotkanie grupowe skupia się głównie na aspekcie wspólnotowym. To “Myśmy poznali i~uwierzyli”. Myśmy przeżyli rekolekcje. W~czasie spotkania specjalnie został wydzielony czas na świadectwa, ponieważ nie wszyscy czują się komfortowo podczas ogólnego podsumowania na koniec rekolekcji. To jest ważna część tego spotkania, dlatego można ją wydłużyć kosztem np. formy aktywizacji. Ważne jest również to, aby każdy uczestnik wyjechał z~wybranym przez siebie i~zapisanym zastosowaniem z~rekolekcji. Pytania znajdujące się w~tym konspekcie są jedynie naprowadzające, nie trzeba zadawać ich wszystkich. Czasami jest ich tak dużo, żeby kogoś “pociągnać za język”, zobrazować mu o~co dokładnie chodzi. Cele: - Pokazanie tego, w~jaki sposób Jezus uobecnia się w~czasie liturgii - Ukazanie wspólnoty jako miejsca rozwoju miłości. - Podsumowanie 3 dni i~podzielenie się osobistymi przeżyciami dotyczącymi rekolekcji. Modlitwa i~wprowadzenie ======================= Modlitwa spontaniczna lub dowolna forma modlitwy wybrana na podstawie obserwacji swojej grupy. Pytając o~wrażenia odnośnie modlitwy, którą rozpoczęliśmy wczoraj i~zakończyliśmy dzisiaj na Mszy połączonej z~jutrznią, pamiętajmy o~tym, żeby nie wywierać presji dotyczącej oczekiwanej przez nas odpowiedzi. Nie dla wszystkich ten moment rekolekcji musiał być momentem przełomowym. * Jak przeżyłem to doświadczenie (modlitwy przedłużonej do Mszy Świętej)? Co zapadło mi w~pamięć? Co było dla mnie ważne? Co mnie poruszyło? * W~jaki sposób przyjmuję obecność Jezusa Chrystusa w~takich formach modlitwy? Chrystus obecny w~Eucharystii ============================= Centrum tej części spotkania skupia się na obecności Chrystusa w~Eucharystii (gr. eucharistía ‘dziękczynienie’). Msza Święta jest szczególnym wydarzeniem, w~którym Jezus Chrystus jednoczy się z~nami w~postaci Chleba i~Wina, a~także uobecnia się w~Piśmie Świętym, w~postaci kapłana oraz zgromadzonego ludu., «Eucharystyczna ofiara jest źródłem i~szczytem całego kultu Kościoła i~całego życia chrześcijańskiego. W~tej ofierze dziękczynienia, przebłagania, prośby i~uwielbienia wierni uczestniczą pełniej, kiedy nie tylko ofiarują Ojcu całym sercem, w~jedności z~kapłanem, świętą ofiarę, a~w niej samych siebie, lecz otrzymują również tę samą ofiarę w~sakramencie» (Święta Kongregacja Rytów, Eucharisticum Mysterium, 3 e). Możemy w~tym momencie przeczytać co o~Eucharystii mówili święci Kościoła: Rzeczywista obecność Ciała i~Krwi Chrystusa w~Eucharystii nie da się rozpoznać zmysłami ani rozumem, a~tylko wiarą. -- Św. Tomasz z~Akwinu Miłość naturalna domaga się trzech rzeczy: obecności kochanej osoby, jej całkowitego posiadania i~doskonałego z~nią zjednoczenia; Jezus w~pełni zaspokaja w~porządku nadnaturalnym to prawo miłości w~Eucharystii. -- Św. Piotr Julian Eymard Bóg nigdy nas tak nie jednoczy ze sobą, jak wtedy, kiedy znajduje się w~nas sakramentalnie, w~osobie, a~my jesteśmy duchowo w~nim wcieleni; jesteśmy wtedy tak silnie przez niego przyciągani i~zjednoczeni z~Nim węzłem nierozerwalnej miłości, iż stanowimy jedno. -- Św. Albert Wielki * Jaką rolę w~moim życiu odgrywa Eucharystia? Jak Jezus przemawia do mnie podczas Mszy Świętej? Jakie znaczenie ma Eucharystia w~mojej relacji z~Bogiem? * Który z~tych cytatów jest mi najbliższy? Dlaczego? * Dlaczego Eucharystia jest jednocześnie źródłem i~szczytem całego kultu Kościoła? * Co to znaczy być duchowo wcielonym z~Chrystusem? * W~jaki sposób Jezus był do tej pory obecny podczas rekolekcji? Wariant 1 - forma aktywizująca Chcąc przyjrzeć się temu, w~jaki sposób Jezus ukazuje się podczas Mszy Świętej, rozdajemy w~grupie wycięte fragmenty z~załącznika numer 1. Każdy “pasek” zawiera przedstawiony graficznie symbol dotyczący obecności Jezusa w~Eucharystii oraz wyjaśnienie wg. Kościoła Katolickiego w~jaki sposób dana “forma” obecności się urzeczywistnia. Prosimy, aby wybrana osoba przeczytała na głos cytat. Następnie grupa odpowiada swoimi słowami jak go rozumie oraz dzieli się osobistym doświadczeniem przeżywania tej “formy” obecności Boga. Wariant 2 - patrz przypis "Chrystus Jezus, który poniósł za nas śmierć, co więcej – zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i~przyczynia się za nami" (Rz 8, 34), jest obecny na wiele sposobów w~swoim Kościele (Por. Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 48.: w~swoim słowie, w~modlitwie Kościoła, tam "gdzie są dwaj albo trzej zebrani w~imię moje" (Mt 18, 20), w~ubogich, chorych, więźniach (Por. Mt 25, 31-46). w~sakramentach, których jest sprawcą, w~ofierze Mszy świętej i~w osobie szafarza, ale "zwłaszcza (jest obecny) pod postaciami eucharystycznymi" (Sobór Watykański II, konst. Sacrosanctum Concilium, 7). KKK 1373 Omawiane przez nas sposoby uobecniania się Boga obserwowaliśmy w~różnych momentach rekolekcji. I~nawet kiedy mogło się wydawać, że nie ma Go bezpośrednio z~nami (na przykład podczas sobotniego wieczoru, kiedy Najświętszego Sakrament nie został wystawiony) to w~gruncie rzeczy celebrowaliśmy Jego obecność, ale w~Słowie, które dzisiaj podczas Eucharystii stało się Ciałem. Mogliśmy dostrzec Go w~kapłanie sprawującym mszę i głoszącym Homilię. Doświadczyliśmy Go między sobą, zgromadzeni w~Jego imię. Postacie Eucharystyczne KKK 1374 Sposób obecności Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi jest wyjątkowy. Stawia to Eucharystię ponad wszystkimi sakramentami i~czyni z~niej "jakby doskonałość życia duchowego i~cel, do którego zmierzają wszystkie sakramenty" (Św. Tomasz z~Akwinu, Summa theologiae, III, 73, 3). W~Najświętszym Sakramencie Eucharystii "są zawarte prawdziwie, rzeczywiście i~substancjalnie Ciało i~Krew wraz z~duszą i~Bóstwem Pana naszego Jezusa Chrystusa, a~więc cały Chrystus" (Sobór Trydencki: DS 1651). "Ta obecność nazywa się «rzeczywistą» nie z~racji wyłączności, jakby inne nie były «rzeczywiste», ale przede wszystkim dlatego, że jest substancjalna i~przez nią uobecnia się cały Chrystus, Bóg i~człowiek" (Paweł VI, enc. Mysterium fidei). Słowo Boże Z~mówiącym do nas Bogiem spotykamy się w~czasie sprawowania liturgii, jak o~tym poucza Sobór Watykański II: „W liturgii bowiem Bóg przemawia do swego ludu, Chrystus w~dalszym ciągu głosi Ewangelię, lud zaś odpowiada Bogu śpiewem i~modlitwą”. (KL 33) KKK 104 W~Piśmie świętym Kościół nieustannie znajduje swój pokarm i~swoją moc (Por. tamże, 24). ponieważ przyjmuje w~nim nie tylko słowo ludzkie, ale to, czym jest ono rzeczywiście: Słowo Boże (Por. 1 Tes 2, 13). "W księgach świętych Ojciec, który jest w~niebie, spotyka się miłościwie ze swymi dziećmi i~prowadzi z~nimi rozmowę" (Sobór Watykański II, konst. Dei verbum, 21). W osobie Celebransa Przez posługę prezbiterów dokonuje się duchowa ofiara wiernych w~zjednoczeniu z~ofiarą Chrystusa, jedynego Pośrednika. Tę zaś ofiarę składa się bezkrwawo i~sakramentalnie w~Eucharystii przez ich ręce w~imieniu całego Kościoła aż do czasu przyjścia samego Pana (Sobór Watykański II, dekret Presbyterorum ordinis, 2). W zgromadzeniu KKK 1368 Eucharystia jest również ofiarą Kościoła. Kościół, który jest Ciałem Chrystusa, uczestniczy w~ofierze swojej Głowy. Razem z~Chrystusem ofiaruje się cały i~łączy się z~Jego wstawiennictwem u~Ojca za wszystkich ludzi. W~Eucharystii ofiara Chrystusa staje się także ofiarą członków Jego Ciała. Życie wiernych, składane przez nich uwielbienie, ich cierpienia, modlitwy i~praca łączą się z~życiem, uwielbieniem, cierpieniami, modlitwami i~pracą Chrystusa i~z Jego ostatecznym ofiarowaniem się oraz nabierają w~ten sposób nowej wartości. Ofiara Chrystusa obecnego na ołtarzu daje wszystkim pokoleniom chrześcijan możliwość zjednoczenia się z~Jego ofiarą. "Myśmy poznali" =============== Komunia jednoczy nas nie tylko z~Jezusem, ale i~z sobą nawzajem. Łączą nas Jego więzy krwi. We fragmencie, który jest dla nas motywem przewodnim tych rekolekcji, św. Jan pisze „MYŚMY poznali i~uwierzyli (...) ”. Nie przemawia jedynie w~swoim imieniu, ale akcentuje fakt, że dokonało się to w~grupie, wspólnocie. Przeczytajmy fragment z~Konstytucji Dogmatycznej o~Kościele Lumen Gentium: „Podobało się jednak Bogu uświęcić i~zbawiać ludzi nie pojedynczo, z~wykluczeniem wszelkiej wzajemnej między nimi więzi, lecz uczynić z~nich lud, który by Go poznawał w~prawdzie i~zbożnie Mu służył.” * Dlaczego Bogu spodobało się uświęcić nas i~zbawić we wspólnocie? * Czym wspólnota Kościoła różni się od innych wspólnot? Kościół to nie tylko grupa ludzi mających wspólny cel i~zmierzających w~tym samym kierunku. Kościół to misterium, tajemnica, która może być poznana jedynie przez wiarę. Mistyczne ciało Chrystusa, którym jest każdy ochrzczony: W~jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni, by stanowić jedno ciało: Żydzi i~Grecy, niewolnicy i~wolni. Wszyscy zostaliśmy też napełnieni jednym Duchem. Ciało nie składa się z~jednej części, lecz z~wielu. Gdyby noga powiedziała: „Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała”, czy mimo to nie należałaby do ciała? Albo gdyby powiedziało ucho: „Ponieważ nie jestem okiem, nie należę do ciała”, to czy mimo to nie należałoby do ciała? Gdyby całe ciało było okiem, to gdzie byłoby ucho? Albo gdyby całe ciało było słuchem, to gdzie byłoby powonienie? Otóż Bóg, tak jak zechciał, ustalił miejsce każdej części w~ciele. Gdyby jedna część była całością, to gdzież byłoby całe ciało? Tymczasem ciało jest jedno, mimo że składa się z~licznych części. Nie może więc oko powiedzieć ręce: „Nie potrzebuję ciebie”, ani głowa nogom: „Nie potrzebuję was”. Owszem, te części ciała, które wydają się najsłabsze, są konieczne. Te części ciała, które uważamy za mniej szacowne, otaczamy większym szacunkiem, a~wstydliwe większą troską. Szlachetne nie wymagają takiej troski. Bóg udzielił większej czci tym częściom, którym jej brakowało i~w ten sposób utworzył ciało, aby nie było w~nim rozdarcia, lecz aby poszczególne części wzajemnie ze sobą współdziałały. Gdy cierpi jedna część ciała, cierpią pozostałe części, a~gdy jedna część odbiera chwałę, cieszą się wszystkie części. Wy jesteście Ciałem Chrystusa, a~każdy z~was jest Jego częścią. -- 1 Kor 12, 13-27 * Co to znaczy być Ciałem Chrystusa? * W~jaki sposób wizja Kościoła jako Jednego Ciała Chrystusa wpływa na moje postrzeganie i~traktowanie innych jego członków? Jesteśmy ciałem Chrystusa. To dlatego św. Paweł może powiedzieć: Żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus. Jest to element naszej tożsamości, chrześcijańskiej godności. Dlatego mamy otaczać, to co w~Kościele mniej szacowne, wstydliwe, szczególną troską i~większym szacunkiem! * Co to dla mnie oznacza, że nie tyle mam naśladować Jezusa, ale być Nim? Wspólnotowość również jest wpisana to, kim jesteśmy, w~naszą naturę. Zostaliśmy stworzeni na podobieństwo Trójosobowego Boga i~zaproszeni do relacji jaką mają ze sobą poszczególne Osoby Trójcy. W~piękny sposób opisuje to ks.Piotr Sękowski we fragmencie swojej książki “Krzyż Jezusa Chrystusa. Opowieść o~drzewie życia”: „Czytałem kiedyś takie zdanie francuskiego Jezuity, Pierre Varillon: „Gdyby Bóg nie był Trójcą, to ja niczego bym już nie rozumiał”. Co to oznacza? Najprościej mówiąc, że Bóg potrafi kochać. Ojciec kocha Syna, czyli Jezusa, a~Syn kocha Ojca. Miłość między nimi jest tak wielka, że jest ona odrębną Osobą, Duchem Świętym, Ożywicielem. Bóg jest skonstruowany z~samej Miłości. A~nas skonstruował On na Swoje podobieństwo. Dlatego najgłębszą struną w~nas jest potrzeba, pragnienie relacji, miłości, przyjaźni drugiego człowieka. Mało tego: kiedy kogoś kochamy, mamy potrzebę, żeby całkowicie oddawać siebie tej osobie. Kiedy mąż kocha żonę, kiedy mama kocha dziecko, chętnie odda jej/jemu wszystko, nic dla siebie nie zostawi. W~takim przypadku dzieje się w~nas Trójca. ” * Kiedy ja mogę doświadczyć tego, że dzieje się we mnie Trójca? * Co pomaga mi ukonkretniać moją miłość? * Jaką rolę odgrywają w~moim życiu relacje, które mam z~innymi? * Do jakich wspólnot należę? Które są mi najbliższe? * W~jaki sposób realizuję powołanie do miłości w~tych wspólnotach? Wspólnota pomaga nam konkretyzować ideał miłości, staje się przestrzenią do wypełnienia powołania, które ma każdy z~nas. Dzięki niej możemy się rozwijać, wzrastać, dojrzewać. Świadectwa ========== Wyrazem miłości może być także dawanie innym świadectwa, dajmy więc sobie teraz przestrzeń do podzielenia się tym, w~jaki sposób Bóg działał w~czasie tych rekolekcji. Każdy z~nas przyjechał tutaj z~jakimiś oczekiwaniami, możemy w~tym momencie zapytać cz i~w jaki sposób się one zrealizowały. Pytania pomocnicze: * Co na tych rekolekcjach było dla mnie najważniejsze i~wzbudziło najwięcej refleksji? * Co Bóg we mnie przemienił? Co pokazał? * W~którym momencie rekolekcji najbardziej doświadczyłem Boga? * W~jaki sposób to, co przeżyłem na rekolekcjach wpłynie na przeżywanie obecnego Adwentu? Zastosowanie ============ Każdy sam, na podstawie najważniejszego dla niego przeżycia z~rekolekcji, wybiera dla siebie zastosowanie i~zapisuje je w~notatniku. Jeżeli ktoś będzie miał problem z~wymyśleniem zastosowania, można zaproponować modlitwę w~intencji członków swojej grupy rekolekcyjnej w~ramach ukonkretniania miłości we wspólnocie. Modlitwa błogosławieństwa za siebie nawzajem. Stoimy w~kręgu i~każdy na głos (lub nie) błogosławi swoimi słowami osobę po prawej. Jeżeli Twoja grupa nie jest na to gotowa, możecie wspólnie odczytać w~Waszej intencji Psalm 67.